ریشه این سنگ درعربی به صورت “یاقوت” و
از فارسی میانه به صورت “یاکَند” به زبان فارسی راه یافته است.
سنگ یاقوت قرمز یکی از سنگ‌های قیمتی است که
در صنعت و زیورآلات بکار برده می شود.
یونانیان بر این عقیده بودند که این نگین به صاحبش
نیروهای خاصی از جمله سلامتی، علم، ثروت و پیروزی در عشق به ارمغان می آورد.
همچنین آن ها بر این باور بوده اند،
اگر روی لباس با سنجاق این نگین را بگذارند،
زندگی شان با صلح و صمیمیت همراه می شود و
اگر سربازی این سنگ را با خود همراه داشته باشد شکست‌ناپذیر می گردد.
شماری از تاریخ‌دانان ایرانی و عرب همچون الطالبی،
ابن حوقل متوفی، اصطخری در قرن دهم،
ابن بطوطه و ابوریحان بیرونی در کتاب های
خود از یاقوت بدخشان نام برده‌اند.
نمونه‌ای از سنگ یاقوت قرمز با منشا افغانستانی، زیبنده تاج ملکه انگلیس می باشد.
همچنین دربار تیمورلنگ با این گوهر مزین بوده است.
همچنین در قاره اروپا در قرون وسطی، سنگ مورد علاقه کشیشان بوده است.
ان را روی انگشتر قرار می دادند و می گفتند از بهشت برایشان آمده است